mano’manāya namaḥ || PS_2.27 ||

• atra manaḥśabdenāntaḥkaraṇaṃ tattantratvād udāharaṇārthatvāc ca manograhaṇasya ubhayātmakatvāc ca manasaḥ sarvakaraṇagrahaṇānugrahaṇāc ca kāryagrahaṇamityataḥ kāryakaraṇādhiṣṭhātṛtvāc ca sakala ityupacaryate // PSBh_2.27:1
• tathā caitādṛśamanasaḥ pratiṣedhādatra kāryakaraṇarahito niṣkalo bhagavān amana ityucyate // PSBh_2.27:2
• tasmāt sakaletarānugrāhakānādiśaktir vidyate // PSBh_2.27:3
• uktaṃ hi / apāṇipādodarapārśvajihvaḥ atīndriyo vyāpisvabhāvasiddhaḥ / paśyaty acakṣuḥ sa śṛṇotyakarṇo na cāstyabuddhaṃ na ca buddhirasti / sa vetti sarvaṃ na ca tasyāsti vettā tamāhuragryaṃ puruṣaṃ mahāntam // PSBh_2.27:4
• ityetad bhagavatyabhyadhikatvaṃ śeṣeṣu ca nyūnatvaṃ ca jñātvā yuktaṃ vaktuṃ mano’manāya namaḥ // PSBh_2.27:5
• mano’manāya iti caturthī // PSBh_2.27:6
• namu ityātmapradāne pūjāyāṃ ca // PSBh_2.27:7
• sambhāvanānyatvāc cāpunaruktāḥ sarve namaḥśabdā draṣṭavyāḥ // PSBh_2.27:8